Η ζωντανή εγγύηση ενός κόσμου ελπίδας.
Το πρότυπο του
«πάντα δυνατά τῷ πιστεύοντι».
Πατέρας και μητέρα μαζί, συγγραφέας, αρθρογράφος στον κυπριακό και αθηναϊκό τύπο και μαχόμενος εκπαιδευτικός. Αυτοεξόριστος και ασυμβίβαστος. Δεν άσκησε ποτέ την τέχνη των ηθικών εκπτώσεων.
Η ποιότητα του ανθρώπου Μιχαήλ Μ. Μιχαηλίδη στο σύνολό της, η θεολογική του κατάρτιση, το σθένος του στην ομολογία της πίστης, η αγάπη του για την πατρίδα, το όραμα της ένωσης, η κηρυγματική του δράση, η πατρική του φυσιογνωμία και το διάπλατο χαμόγελό του, υπήρξαν χαρακτηριστικά, που άφησαν βαθιά χαραγμένη τη μνήμη του στους περιλειπόμενους.
Στο βιβλίο αυτό οι νεώτεροι θα παρακολουθήσουμε μερικές «παράπλευρες» στιγμές κάποιων όψεων από την Ιστορία του Ελληνισμού της Κύπρου, άλλοτε ηρωικών όπως ο αγώνας της ΕΟΚΑ (1955-1959) για την ένωση της Κύπρου με τη μητέρα Ελλάδα και οι φυλακίσεις των μελών της και άλλοτε ζοφερών όπως ο μετέπειτα εμφύλιος σπαραγμός, πολιτικός και εκκλησιαστικός, και η τουρκική εισβολή.
Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης – 12 Δεκεμβρίου 1956
Το απόγευμα στις 5 μ.μ. δόθηκε το σύνθημα για τραγούδι και τον εθνικό ύμνο. Συγκίνηση νοιώσαμε όλοι. Τα μάτια βούρκωσαν. Όλοι οι κρατούμενοι ψάλλαμε τον εθνικό ύμνο.
Ημερολόγιο, 15 Ιουλίου 1974
Πραξικόπημα της Εθνικής Φρουράς. Συγκεχυμέναι αι πληροφορίαι.
Κατ’ οίκον περιορισμός.
17 Απριλίου 2015
Σήμερα κλείνω τα 87 και μπαίνω στα 88. Εύχομαι και προσεύχομαι: «Χριστιανά τα τέλη της ζωής μου»
