Ακόμα κι αν κλειστήκαμε μέσα τόσο καιρό, βρήκαμε ευκαιρία να κάνουμε κάποια πράγματα που αγαπάμε έτσι κι αλλιώς. Κι ένα από αυτά είναι το διάβασμα. Ευτυχώς που τα βιβλία φτάνουν στο σπίτι , ακόμα και με κλειστά μαγαζιά κι έτσι, έφτασε και ένα ακόμα: Περιπέτεια στο Άγιον Όρος, του Γιώργου Αντωνάκη , που επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άθως παιδικά με την εικονογράφηση του Χρήστου Γουσίδη.
Μια πολύ όμορφη και πρωτότυπη περιπέτεια, που εκτυλίσσεται κατά την διάρκεια του προσκυνήματος στο Άγιον Όρος δύο παιδιών, μαζί με τους μπαμπάδες τους. Το Άγιο Όρος εκτός από κοιτίδα της πίστης μας, είναι επίσης ένα απέραντο μουσείο βυζαντινών θησαυρών. Ο συγγραφέας Γιώργος Αντωνάκης κατάφερε να συνδυάσει και τα δύο αυτά στοιχεία και να φτιάξει μια περιπέτεια, που συναρπάζει μικρούς (και μεγάλους) αναγνώστες.
Ο Οδυσσέας μαζί με τον πατέρα του, τον θείο Βασίλη και τον μικρότερο ξάδερφό του τον Θωμά ξεκινούν για ένα προσκύνημα στο Άγιο Όρος. Στο τρένο για την Θεσσαλονίκη συναντούν έναν παράξενο συνεπιβάτη. Γιατί ντύθηκε μοναχός για μια στιγμή; Τι σήμαιναν τα λόγια του για το ραντεβού στη μονή Σταυρονικήτα; Πότε είναι η γιορτή του Πέτρου και Παύλου; Και τελικά τι μυστήριο κρυβόταν στο χαρτί που βρήκαν στο μονοπάτι του δάσους; Ποιος ήταν ο αυτοκράτορας που είδε ο Οδυσσέας στο όνειρό του; Ο Οδυσσέας και ο Θωμάς, και μαζί τους κι εμείς, γνωρίζουμε το Άγιο Όρος, την μακραίωνη ιστορία των μοναστηριών, γιατί οι μοναχοί κάνουν μνημόσυνο σε βυζαντινούς αυτοκράτορες και στρατηγούς, αλλά μαθαίνουμε και τι είναι η αυγοτέμπερα, ποια είναι η τράπεζα των μοναστηριών που προσφέρει φαγητό και πολλά πολλά ακόμα.
Ας ακούσουμε και λίγα λόγια από τον συγγραφέα του βιβλίου, Γιώργο Αντωνάκη, σε μια χορταστική συνέντευξη!
Ποια είναι η μικρή ιστορία της συγγραφής αυτού του παιδικού μυθιστορήματος;
Όταν, πριν από πολλά χρόνια, επισκέφθηκα για πρώτη φορά ένα μοναστήρι του Αγίου Όρους, ένιωσα το χρόνο να γυρίζει προς τα πίσω, να ταξιδεύω στα χρόνια του Ν. Φωκά και των Παλαιολόγων. Οι πύργοι, οι ολονύχτιες ακολουθίες στη μισοφωτισμένη εκκλησία, οι παράξενες συζητήσεις στο Αρχονταρίκι με το αμυδρό φως μιας λάμπας πετρελαίου, μεταξύ γης και ουρανού, με τη θάλασσα να βουίζει κάτω από τα παράθυρά μας.
Κι εκείνος ο αξέχαστος Εσπερινός, με φως απόκοσμο να κατεβαίνει από τα παραθυράκια του τρούλου, την ώρα που ο μοναχός Ιερεμίας με σιγανή φωνή μνημόνευε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Τσιμισκή!!!
Όλα αυτά που σημάδεψαν την ψυχή μου, ένιωσα την ανάγκη να τα πω στα παιδιά. Μόνο αυτά ζουν ακόμη στο παραμύθι, λίγο στην πραγματικότητα και πιο πολύ στο όνειρο. Έπρεπε όμως να ανακαλύψω ένα τρόπο πρωτότυπο, να φτιάξω μια ιστορία στα μέτρα τους, να ερεθίσω την αχαλίνωτη φαντασία τους για να με ακολουθήσουν στο ταξίδι της πίστης, της παράδοσης και των θαυμάτων.
Έτσι χάρηκε το παιδί που έχω μέσα μου και με βασανίζει κι έτσι γεννήθηκε αυτή η ιστορία με τα αστυνομικά μυστήρια, τη φοβερή καταιγίδα, τις μεταμφιέσεις, τα αστεία, την ομελέτα του αγιογράφου, το χαλασμένο ρολόι του μοναστηριού.
Έτσι γράφτηκε η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Διαβάστε τη συνέχεια στο Μαμά για Σπίτι
