Ερώτηση 1η: Ποιος/α είναι ο/η αγαπημένος/η σας συγγραφέας;
Μ.Β.: Η λογοτεχνία στην Πατρίδα μας έχει αναδείξει πολλούς αξιόλογους συγγραφείς, άνδρες και γυναίκες. Ωστόσο αυτός που από τα μαθητικά μου ακόμη χρόνια με άγγιξε βαθειά, είναι ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
Ερώτηση 2η: Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Μ.Β.: Από τις πρώτες μου ιστορίες ήταν, «Στο Χριστό στο Κάστρο» και η «Φόνισσα». Αυτά τα βιβλία, όπως και όλο το έργο του Παπαδιαμάντη, μέχρι και σήμερα, μοσχοβολά Παράδοση και Ορθοδοξία.
Ερώτηση 3η: Τι σας ώθησε να ξεκινήσετε τη συγγραφή;
Μ.Β.: Πάντα αγαπούσα το βιβλίο και τη γραφή χωρίς όμως να ασχοληθώ συστηματικά μ΄ αυτήν. Οι ανάγκες της οικογένειας ήταν η προτεραιότητά μου. Όλα ξεκίνησαν το 1998 διαβάζοντας το βιβλίο «Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο», του αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Με συγκίνησε βαθειά η μεγάλη του αγάπη για τους ανθρώπους και ιδιαίτερα για τα παιδιά. Με πόση υπομονή άκουγε τα προβλήματά τους, πώς τα συμβούλευε μαζί με τους γονείς τους και με τι πόνο προσεύχονταν για όλο τον κόσμο.Όταν έγινα γιαγιά κι άρχισα να λέω στα εγγόνια μου παραμύθια, θέλησα να τα χαρίσω λίγη από τη σοφία του. Άρχισα έτσι να πλάθω ιστορίες με τα λόγια και τις συμβουλές του. Με αυτόν τον τρόπο προέκυψε και το πρώτο μου βιβλίο, «Από την Εγώπολη στην Εσύπολη», που το αγκάλιασαν με πολλή αγάπη μικροί και μεγάλοι, τόσο στην πατρίδα μας όσο και στο εξωτερικό.Αυτό το βιβλίο έγινε αφορμή να έρθω πιο κοντά στα παιδιά, να ακούσω τις αγωνίες και τα προβλήματά τους. Από τότε το ένα βιβλίο έφερνε το άλλο. Έτσι, ως γιαγιά Μυρσίνη, φρόντισε ο καλός Θεός, να γίνουν εγγόνια μου όλα τα παιδιά του κόσμου.Τώρα, με το νέο μου βιβλίο που είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, ελπίζω να συντροφεύσω όλη την οικογένεια, αλλά και τους αναγνώστες μου που έχουν πια μεγαλώσει.
Ερώτηση 4η: Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας “Γυναίκες του πόνου και της ελπίδας”;
Μ.Β.: Πιστεύω ότι είναι ένα κοινωνικό βιβλίο και προσφέρεται σε ανθρώπους που αναζητούν ένα ‘’καταφύγιο αντοχής’’.Μέσα στον τίτλο του υπάρχουν δύο βασικές λέξεις. Πόνος και ελπίδα. Ο πόνος είναι μεγάλος δάσκαλος. Εάν δεν πλησιάσουμε το Θεό μέσα από τις ευεργεσίες Του, θα τον πλησιάσουμε μέσα από τον πόνο και τις θλίψεις. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης έλεγε: Πες μου κάτι να πονέσω για να προσευχηθώ. Μέσα από αυτή την καρδιακή προσευχή αποκαλύπτεται ο Θεός. Αυτός μας δίνει την ελπίδα και τότε, όσο κι αν οι καταστάσεις που ζούμε φαίνονται αξεπέραστες, εμείς να αντέξουμε.
Ερώτηση 5η: Η Αγγελική θα φτάσει τον εαυτό της σε επικίνδυνα μονοπάτια. Στην ιστορία της βλέπουμε ότι η πίστη από την απελπισία απέχουν πολύ λίγο. Αν δεν έχουμε δίπλα μας τους κατάλληλους ανθρώπους για να μας τη δείξουν, μπορούμε να ξεφύγουμε από τον σωστό δρόμο;
Μ.Β.: Η απελπισία είναι ακριβώς το αντίθετο της ελπίδας. Στην ιστορία μας, η Αγγελική μαζί με τον άνδρα της, έρχονται αντιμέτωποι με μια οικονομική καταστροφή που δεν μπορούν πλέον να διαχειριστούν. Η σχέση τους δοκιμάζεται κι εκείνη απεγνωσμένα αναζητά ένα χέρι να πιαστεί.Όλοι, λίγο πολύ, έχουμε ζήσει ανάλογες καταστάσεις και τότε ψάχνουμε επίμονα να βρούμε ένα καλό φίλο ή ένα συγγενικό μας πρόσωπο για να ακουμπήσουμε. Πολλές φορές όμως η απογοήτευση έρχεται και μέσα από το οικείο περιβάλλον. Όταν πια βρεθούμε μετέωροι κι είμαστε έτοιμοι στην κυριολεξία να γκρεμοτσακιστούμε, τότε πραγματικά αναζητάμε τη θεία βοήθεια.Το ίδιο συνέβη και με την Αγγελική. Πιάνεται από το δικό Του χέρι και μέσα από την πίστη βρίσκει το κουράγιο να αντέξει. Κι Εκείνος, που ενεργεί μέσω των ανθρώπων, στέλνει δίπλα της τους κατάλληλους ώστε να την βγάλουν από τα επικίνδυνα μονοπάτια και να την σώσουν.
Ερώτηση 6η: Η Αγνή, είναι η επόμενη ηρωίδα του βιβλίου, δοτική και φιλεύσπλαχνη. Πιστεύετε ότι είναι δυσεύρετο ή μη να βρούμε ένα τόσο δοτικό άτομο στη ζωή μας όσο είναι η Αγνή;
Μ.Β.: Δεν θεωρώ ότι είναι δυσεύρετο. Απλώς όλα αυτά τα χρόνια ο πονηρός άνθρωπος θεωρήθηκε έξυπνος, ενώ ο ταπεινός απαξιώθηκε ως κορόιδο. Αν αναζητήσουμε ένα τέτοιον άνθρωπο σίγουρα θα τον βρούμε δίπλα μας. Καλό όμως είναι να προσέξουμε και να μη θεωρήσουμε την καλοσύνη του ως κάτι δεδομένο. Γιατί τότε αντί να προχωρήσουμε τη σχέση μας μέσα από μια αμοιβαία καλή συμπεριφορά, τον εκμεταλλευόμαστε ως θύμα. Έτσι χαλάμε αυτή τη σχέση και αδικούμε και τις δύο πλευρές.Στην ιστορία μας, η Αγνή, είναι μία νέα σύγχρονη γυναίκα που βρίσκεται μπροστά σ΄ ένα μεγάλο δίλημμα. Από τη μια, ο πρώτος νεανικός της έρωτας, από την άλλη μια προσφορά αγάπης και θυσίας. Αμφιταλαντεύεται. Πονάει σαν κάθε νέα γυναίκα, αλλά στο τέλος, μας εκπλήσσει ο τρόπος που θα λύσει το πρόβλημά της.Ο Άγιος Παΐσιος έλεγε ότι όσοι έχουν πνεύμα θυσίας συγγενεύουν με το Χριστό. Θεωρώ ότι τα λόγια αυτά βρίσκουν το αληθινό τους νόημα στο πρόσωπό της Αγνής.
Ερώτηση 7η: Τη Μάνια, τη συναντάμε στην τρίτη ιστορία σας. Η γιαγιά της, λίγο πριν το θάνατό της, θα την βάλει να της ορκιστεί να κάνει ένα ταξίδι. Οι συγκυρίες όμως είναι τέτοιες που θα τον αθετήσει. Τελικά, υπάρχουν τρόποι να κάνουμε κάτι έστω και νοερά μέσα από κάποιες πράξεις μας;
Μ.Β.: Τρόποι σίγουρα υπάρχουν. Αρκεί εμείς να τους αναζητήσουμε και να τους κάνουμε πράξη. Ξετυλίγοντας τη ζωή της Μάνιας διαπιστώνουμε ότι οι ενοχές στερούν τη χαρά της ζωής μέσα στην καθημερινότητα της. Η χρόνια λύπη τσακίζει ψυχικά κάθε ευαίσθητο άνθρωπο.Μια αναπάντεχη αρρώστια θα κάνει τη Μάνια να δει την ματαιότητα των πάντων. Ο Άγιος Πορφύριος, με το φωτισμένο λόγο του, θα την πιάσει από το χέρι και θα της δείξει το δρόμο και την αληθινή χαρά της αιώνιας ζωής. Έτσι βρίσκει το κουράγιο μέσα από μία πράξη γενναιοδωρίας-λίγο αφύσικη στην υλιστική εποχή μας-να απαλλαγή από τις τύψεις που την βασανίζουν και να βρει τη λύτρωση. Γιατί κάθε γενναία πράξη χρειάζεται παλικαριά και τόλμη.
Ερώτηση 8η: Στο τέταρτο διήγημά σας συναντάμε δύο γυναίκες αντίθετες μεταξύ τους, την Αλίκη και την Ελένη. Η πρώτη είναι άτομο του υλισμού και δεύτερη της αγάπης. Ο τρόπος ζωής που θα διαλέξουμε πιστεύετε ότι είναι συνδεδεμένος με το μεγάλωμά μας από τους γονείς ή συντρέχουν και άλλοι λόγοι ταυτόχρονα ή όχι;
Μ.Β.: Χωρίς κανείς να αμφισβητεί ότι η οικογένεια βάζει το πρώτο λιθαράκι στη ζωή ενός παιδιού, θα δούμε ότι παράλληλα συντρέχουν και άλλοι λόγοι. Όπως ο τόπος όπου μεγαλώνει ή ζει, χωριό ή πόλη, ο κόσμος που συναναστρέφεται, οι φιλίες που κάνει, τα όρια που θέτει στη ζωή του και κατά πόσο έχει μάθει στον αυτοέλεγχο, ώστε να βάζει ένα φρένο για να μην παρασυρθεί. Δυστυχώς εμείς οι γονείς δείχνουμε, λόγο υπερβολικής αγάπης, μια ανεκτικότητα και υποχωρητικότητα ακόμα και σε παράλογες απαιτήσεις τους. Από το φόβο μήπως στερηθεί κάτι, του παρέχουμε τα πάντα.Ακολουθώντας την Αλίκη από την εφηβική της ηλικία, βλέπουμε όλους αυτούς τους λόγους να διαμορφώνουν ένα χαρακτήρα εγωιστικό και άπληστο.Επιπλέον στην ιστορία μας αυτή, μας συγκινεί η Ελένη. Μια γυναίκα άτεκνη, με μητρική όμως καρδιά. Ανοίγει δρόμο και αγκαλιά σε παιδιά που δεν θα είχαν καμία ελπίδα για οικογενειακή θαλπωρή, κι αποδέχεται ένα τέτοιο άτομο ως φίλη, χωρίς ποτέ να κάνει κήρυγμα ηθικής ή να της κουνήσει το δάχτυλο. Οι δύο αυτές γυναίκες με τελείως διαφορετικό χαρακτήρα και τρόπο σκέψης, πορεύονται και βιώνουν μαζί το θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου.Στην τρυφερή αυτή ιστορία νομίζω ότι ο καλός Σαμαρείτης, στα πρόσωπα της Ελένης και του άνδρα της, βρίσκει την ενσάρκωση της ευαγγελικής παραβολής.
Ερώτηση 9η: Το βιβλίο σας έχει πολλά διδάγματα. Ποιο είναι το σημαντικότερο, για εσάς, ηθικό δίδαγμα που θελήσατε να δείξετε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και ποια είναι η αγαπημένη σας ηρωίδα από τις τέσσερις αυτές ιστορίες σας;
Μ.Β.: Το βιβλίο αυτό στέλνει πολλά μηνύματα σε άνδρες και γυναίκες. Ας μην μας παρασύρει ο τίτλος του και νομίζουμε ότι απευθύνεται μόνο στις γυναίκες. Δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις. Άλλωστε η κάθε ηρωίδα πορεύεται δίπλα σε κάποιον άνδρα. Είτε αυτός είναι σύζυγος, αδελφός, γιος ή πατέρας. Συνήθως οι άνδρες αντιμετωπίζουν τα προβλήματά τους πιο πρακτικά ή και πιο δυναμικά. Ωστόσο η τόλμη τους πολλές φορές μπορεί να ωθήσει κάποιες καταστάσεις στα άκρα.Το βασικό μήνυμα είναι ότι όλες αυτές οι γυναίκες, που πέρασαν πολύ πόνο, μέσα από μια πιο σωστή συναισθηματική προσέγγιση, οδηγήθηκαν πιο εύκολα κοντά στο Θεό. Θεώρησαν το καλό ως ανάγκη και δίπλα σε ένα φωτισμένο πνευματικό, βρήκανε τρόπους ν΄ αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους και να βγουν από αδιέξοδες καταστάσεις.Όσο για τις ηρωίδες μου, θα ήταν δύσκολο να επιλέξω πια είναι η αγαπημένη μου. Μοιραστήκαμε κοινά προβλήματα, χαρές και πίκρες. Πλάθοντας το χαρακτήρα τους, αυτές πήραν από εμένα κι εγώ από αυτές. Στη γραφή, όσο κι αν το έναυσμα είναι ένα γεγονός πραγματικό ή βιωματικό πάντα υπάρχει και η μυθοπλασία. Προσπαθώ όμως αυτή να είναι γόνιμη, παραγωγική, με μηνύματα αισιοδοξίας.
Ερώτηση 10η: Τι θα θέλατε να πείτε στους αναγνώστες σας;
Μ.Β.: Θέλω από την καρδιά μου να τους ευχαριστήσω για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν όλα αυτά τα χρόνια. Η αγάπη τους μου δίνει δύναμη και συνεχίζω.Εύχομαι να έχουμε υπομονή για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες που περνά η πατρίδα μας, χωρίς να χάσουμε το κουράγιο και την ελπίδα μας. Ας πιστέψουμε ότι ζούμε σ΄ ένα ευλογημένο τόπο με μεγάλη κληρονομιά και μας αξίζει μια καλύτερη ζωή.
Ερώτηση 11η: Θα θέλατε να μας πείτε μερικά λόγια για το επόμενο συγγραφικό βήμα σας;
Μ.Β.: Σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Σταμούλη, ξεκινήσαμε μία παιδική σειρά με γενικό τίτλο: Ιστορίες από το περιβόλι της γιαγιάς Μυρσίνης. Ήδη κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο, Ένα αμπέλι όλο μέλι, και σύντομα θα προχωρήσουμε στο δεύτερο. Παράλληλα έχω κατά νου κι ένα μυθιστόρημα για ενήλικες. Επειδή όμως, όταν εμείς κάνουμε σχέδια ο Θεός γελάει, δεν θα σας πω περισσότερα. Θα σας εκμυστηρευτώ πάντως ένα μυστικό. Όταν ήμουν νέα, δεν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε μεγάλα ταξίδια. Ωστόσο εγώ ταξίδευα καθημερινά μέσα από τα βιβλία. Πιστέψτε με, χωρίς πολλά έξοδα έκανα τα πιο συναρπαστικά ταξίδια ως την άκρη του κόσμου. Το ίδιο κάνω και τώρα.
Β.Δ.: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συνέντευξη που μου παραχωρήσατε! Εύχομαι κάθε επιτυχία και καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!!
Μ.Β.: Καλές αναγνώσεις! Καλά ταξίδια σε όλους!Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία στην ιστοσελίδα σας.
Αναρτήθηκε από τη Βιβλιομανία-Βιλιολατρεία.
