Από το χέρι με κρατά ετούτη η ιστορία και ‘κεί ψηλά, στα αρκαδικά βουνά με ανεβάζει. Κοιτώ ίσα μπροστά, στις γαλάζιες τους κορφές, και πρώτα θωρώ τον Πατριάρχη πάνω τους να περπατά και να ευλογά. Κι ύστερα τον Ανανία τον Δεσπότη βλέπω να δέεται στου Μυστρά την εκκλησιά…